Araştırmacı muharrir Orhan Toker, akrab zorbalığıyla ilgili ailelelerden kendisine gelen şikayelere karşılık olarak toplumsal medya hesabından paylaşımda bulundu.
ÇAĞIMIZIN VEBASI AKRAN ZORBALIĞI
Bu günün başlığını bir anne attı. İletisi kısaydı:
“Artık bu konu okullarda eğitimin dahi önüne geçmiş durumda. Birinci fizikî durumları ile alay etme ve aşağılama olarak başlıyor. Peşinden dışlama, duygusal ve fizikî şiddet geliyor. Çocuğunuzun sesi gürse şanslısınız. Bu çağın vebası da akran zorbalığı. Düzgün çocuk yetiştirirken yeni tarifiyle EZİK çocuk yetiştirmiş oluyorsunuz!”
Dün sizlerden başınızdan geçen zorbalık örneklerini istedim. İnanın binlerce karşılık geldi. Bunlardan yüzlercesini okudum, onlarca not aldım. Fizikî özellikleri, konuşması, kıyafeti, yemeği, suluğu, saçı, notları, kiminle arkadaş olduğu, toplumsal medyasının olup olmaması, oynadığı oyunlar, dinlediği müzikler, gittiği kurs, meskeninin muhiti bile zorbalık konusu…
Alay etme, dışlama, gerisinden konuşma, geçerken laf atma, üstüne su dökme, suluğuna çok tehlikeli unsurlar koyma, 3-5 şahısla sıkıştırıp dövme, tuvalette fotoğrafını çekme, pantolonunu indirme, bıçaklama, boğazlama, palto taşıtma, ayakkabı bağlatma, harçlığını alma, çantasına eşya atıp hırsız üzere gösterme, korkutma, vefatla tehdit etme, yemeğine el koyma, kantine gönderip yemek aldırtma, babasının mesleğinden güç alarak tehdit etme, oyunlara dahil etmeme, öğretmene hakkında palavra suçlamalarda bulunma, yüksek not alanları tehdit ederek düşük not almaya zorlama, ikram vererek diğerine kötülük yapmasını isteme, zorla öpüşme, çantasına vefat notları koyma…
Bu kadar yetti diyorsanız, bir de çocuğunuzun halini düşünün… Şayet saygılı, kurallara uymasını bilen, ekran ve içerik konusunda dikkatli, beslenmesine, giysisine itina gösterdiğiniz, notları güzel ve merhametli bir çocuk yetiştirdiyseniz yandınız!
SİZDEN ÖBÜR KİMSESİ YOK
Kendine toplumsal bir etraf edinmesini, gülüp eğlenebileceği, birlikte oyunlar oynayabileceği, ders çalışıp, laflayabileceği arkadaşları olmasını unutun.. Meskene yalnızca mutsuz geldiyse şanslısınız. Yok şiddet yahut daha berbatına uğrarsa bir de kederinizi onun anne babasına, okula ve resmi mercilere anlatmak üzere imkansız bir misyon bekler sizi.
En anlayışlısı bile çocuğunun sizin çocuğunuza yaptıkları için içten içe hoşlanır, saklı bir küçümseme sözüyle, yüzünüze “konuşacağım, bir daha olmaz” der. Bu türlü olursa ne keyifli, bir de çemkirenler var. (Çocuğundan anlaşılacağı üzere) sizin de zorbalık görmeniz, sinirlerinizin ayağa kalkması ve çaresizlik içinde kalmanız daha muhtemel…
Sonuçta yediği yemek, giydiği ayakkabı, kullandığı telefon, aldığı notlar ve teşekkür etmesiyle bile dalga geçilen, dışlanan mutsuz çocuğunuz ve onun için tasalanan sizden öteki kimse olmadığı gerçeğiyle yüz yüze kalıverirsiniz. Dünyanın hassas kalpler için bir cehennem olduğu gerçeğiyle…
Ne olur yılmayın! Çocuğunuzun öbür tarafa geçerse daha keyifli olacağı yanılgısına kapılmayın. Asıl mutsuz olan çocuklar onlar.. Çocuklarımız için hoş bir dünya bırakacağız ya, işte o dünya merhametli yetişmiş çocukların elleriyle kurulacak.
Artan akran zorbalığının sebebini uzmanlar daha güzel bilir desek de çorbada bir tuzum olsun, tahminen bir farkındalık yaratırım diye yazmak istedim.
ÇOCUKLARIMIZ ÖFKE DOLU
Çocukların yaşlarına uygun olmayan zorbalık dolu diziler izlemesi, oynadıkları oyunlarda, izledikleri görüntülerde zorbalığın binbir çeşidini görüyor olmaları, anne babanın mutsuzluğu, aile içi şiddet, anne yahut babanın iş hayatlarında gördüğü zorbalıklar, etraf tesirleri, adaletsizlik, eşitsizlik… Bir sürü etken var!
Şu bir gerçek, çocuklarımız öfke dolu. Daha evvel Dr. Gabor Maté’den alıntı yaptığım, “hayal kırıklığı öfkenin yakıtıdır” kelamını hatırlayalım. Çocuklarımızı hayal kırıklığına uğratan şey bizlerle bağ kurma eforlarına karşılık vermiyor/veremiyor oluşumuz.
Onlarla güçlü bağlar kurma marifetlerimiz hala var olsa da vakit ayırma maharetimiz buharlaşıp gidiyor…
Zamanımızı neyin çaldığını güzel tahlil edelim ve en değerlilerimizi bizden almasına müsaade vermeyelim.
News
