Evlenerek gittiği Gazze’de 27 yıldır yaşayan Nil el Hüseyni, “Oradaki bayanların en büyük sorunu bombaların altında çocukları şehit olmasına, yaralanmasına karşın bir halde hayata devam etmek zorunda olmasıydı.” dedi.
İnsan Hak ve Hürriyetleri İnsani Yardım Vakfı (İHH) Gazze Yetim Ünitesi Lideri Nil el Hüseyni, AA muhabirine, İsrail’in Gazze’de sivillere yönelik ataklarını anlattı.
Hüseyni, ailesiyle İsrail’in ağır bombardımanı altındaki Gazze Şeridi’nde bulunan Kudüs Hastanesi yakınlarında oturduğunu belirterek, “Savaşın başladığı birinci 15 gün konutumuzda kaldık. Hastane etrafına ağır bombardıman oluyordu ancak gidecek yerimiz olmadığı için mecbur meskende kalıyorduk.” sözünü kullandı.
İsrail akınları sonucu meskenleri hasar görünce mahalledeki okula sığındıklarını aktaran Hüseyni, 100’e yakın siville kaldıkları okulun da hücumların gayesi olduğunu söyledi.
Hüseyni, İsrail’in Gazze’de sivillere karşı yasaklı silahlar kullandığını kaydederek, şunları anlattı:
“İsrail fosfor bombasını zati kullanıyor lakin son taarruzda diğer bir kimyasal bomba daha kullandı. Bu bomba genzinizi yakıyor, nefessiz bırakıyor. Patladığında beyaz bir duman çıkıyor o bombadan fazla gaz üzere bir şey.”
“GAZZE’DE HİJYEN DİYE BİR ŞEY ARTIK YOK”
Gazze’de bayanların özel muhtaçlıkları için temel gereçlere ulaşamadığını lisana getiren Hüseyni, “Gazze’de artık hijyen diye bir şey yok, unutun. Su yok, haydi diyelim su buldun sabun üzere paklık materyalleri yok.” dedi.
Hüseyni, yüzlerce sivilin bir ortada kaldığı Gazze’de mahremiyetin de kalmadığına işaret ederek, topluca sığınılan alanlarda salgın hastalıkların başladığına dikkati çekti.
Gazzeli bayanların çocuklarına bombardımanın tesirini hissettirmemek için acılarını yaşayamadıklarına vurgu yapan Hüseyni, “Oradaki bayanların en büyük sorunu bombaların altında çocukları şehit olmasına, yaralanmasına karşın bir halde hayata devam etmek zorunda olmasıydı. Su, elektrik olmasa da anlatabiliyor muyum? Bir formda bir yerlerden başlamak zorundaydık.” diye konuştu.
Hüseyni, 7 Ekim’de başlayan taarruzlardan sonra günlük en fazla bir öğün yiyebildiklerini belirterek, İsrail’in sivilleri göçe zorlamak için ekmek fırınlarını ve su depolarını maksat aldığını lisana getirdi.
İsrail’in asker-sivil ayrımı yapmadan tüm Gazze’yi yerle bir ettiğinin altını çizen Hüseyni, “Okul inançlı değil, hastane inançlı değil, mescide gitseniz orası inançlı değil, konutlarınız inançlı değil, hiçbir yer inançlı değil.” tabirlerini paylaştı.
“8 KATLI BİNA GERİ DÖNDÜĞÜMDE TEK KATLI GİBİYDİ”
Hüseyni, meskende kahvaltı yapacakları sırada apartmanlarının vurulacağını öğrendiklerini anlatarak, şöyle devam etti:
“Evde bulduğum bir iki şeyle kahvaltı hazırladım ancak birileri telefonla arayarak apartmanı vuracaklarını söyledi. Ben caddeyi vuracaklar diye düşünüyordum. O yüzden toz olmasın diye yediğimiz yiyeceklerin üzerini örttüm. Ailece koşarak okula gittik ve çabucak akabinde 5 büyük patlama oldu. Sekiz katlı binada oturuyordum geri döndüğümde bina tek katlı üzereydi.”
Gazze’den çıkmak için birkaç denemelerinin olduğunu ancak hepsinde mevtle burun buruna geldiklerini anlatan Hüseyni, “Ablukadan 10-15 ailenin çıktığını öğrendik ve bunun son bahtımız olduğunu düşünerek mevte gittik.” sözünü kullandı.
Hüseyni, uzun yıllardır yaşadığı konutundan ayrılırken büyük keder duyduğunu belirterek, hislerini şu sözlerle aktardı:
“Bize yalnızca bir sırt çantası alabileceğimizi söylediler. Onun haricinde hiçbir şey almadım. 27 yılımı bir sırt çantasına sığdırıp Gazze’den çıkmak zorunda kaldım.”
İsrail’in açtığı koridorda ilerlerken bombalama nedeniyle enkaz haline gelen binalardan ceset kokularının yayıldığını aktaran Hüseyni, güvenlik koridorundan geçen çocukların o görüntülere şahit olduğunu söyledi.
Hüseyni, ailesi ve komşusunun 4 yaşındaki torunuyla Gazze’den ayrıldığını anlatarak, şu sözleri kullandı:
“Tankların üzerindeki İsrail askerleri ellerimizi kaldırarak yürümemizi istedi. Benim yanımda 4 yaşında bir kız çocuğu vardı. Ben bir elimi kaldırdım, bir de onun elini tuttum. O da bir elini kaldırdı yoldan o denli geçtik. Yol boyunca çok yaşlı beşerler vardı. Tahminen Nekbe’yi (Büyük Felaket) yaşamış beşerler vardı. Bize ikinci Nekbe’yi yaşattılar maalesef. Yolda etrafa saçılmış ayakkabılar, çantalar, kıyafetler vardı.”
Güneye geçtiklerinde de İsrail’in ataklarından kurtulamadıklarını kaydeden Hüseyni, “Tahliye kararı çıktıktan sonra da öbür ülke vatandaşlarını birinci seferde çıkardılar, bizi en sona bıraktılar ve hepimizi bir anda çıkarmadılar. 50-100 kişilik kafileler halinde çıktık.” dedi.
Hüseyni, Türkiye’ye tahliye edileceğini öğrendiğinde hem sevinç hem de hüzün yaşadığına değinerek, birinci gençlik yıllarında gelin olarak gittiği Gazze’den dönüşünün daha farklı olacağını düşündüğünü lisana getirdi.
“YAHUDİLER HER ŞEYİMİZİ ELİMİZDEN ALDI”
Gazze’den ağlayarak ayrıldığını ve bombardıman olmasa birkaç sene sonra ailece Türkiye’ye taşınma planları yaptıklarını kaydeden Hüseyni, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Ben ailemle çocuklarımla yaptığım işimle hoş bir hayat yaşıyordum. Gazze’de çok memnundum. Orada yaklaşık 15 bin yetime bakıyorduk ve bir işe yaradığımı hissediyordum. Çocuklarım tıp fakültesinde okuyordu, onlar okullarını bitirecekti. Museviler, hayallerimi, geleceğimizi, geçmişimizi, her şeyimizi elimizden aldı. Bayanlar, çocuklar şehit oldu, sakat kaldı.”
News
