“O kadar insan buraya yığıldı, şu açılıp kapanabilir da çocukları alıp almadılar. Zelzelenin birinci günü şu açılır pencere yağmurun altında insanları bahçeye alabilirlerdi.”
Kahramanmaraş merkezli zelzelelerin vurduğu 10 vilayetten biri olan Osmaniye’de yaşayan TE, kentte yıkımın en çok yaşandığı İstasyon Caddesi’nde oturuyordu. Sarsıntıda onlarca akrabasını kaybeden öfkeli bayanın coğrafyası, depremzedelere açılmayan alan “Devlet Beyefendi Konağı”.
Burada, MHP Önderi Devlet Bahçeli’nin Osmaniye’de doğduğu meskenin yerine yapılan ve Osmaniye’yi ziyaret edip konakladığı konakta kaldı. Sarsıntı sonrası memleketini şimdi ziyaret etmemiş olan Devlet Bahçeli’ye yönelik reaksiyondan bahis açılınca İstasyon Caddesi’nde konutları yıkılan Osmaniyeliler, “Tepki var doğal, yansıyı kendi yarattı” diyor. Kentte Bahçeli’nin “hasta olduğu için gelemediği” söylentisi de var.
Depremzede TE ile Alibeyli mahallesinin İstasyon Caddesi üzerinde bulunan Devlet Beyefendi Konağı’nın önünde karşılaşıyoruz. Konağın özel önünde harekât polisleri bekliyor. Mahallezede depremli, gücünün birincisinin bu yana polislerin konakta izlendiğini anlatıyor.
Depremde yıkılan, konağın karşı tarafında bulunan konutundan, mahsur kaldığı dolabında zorluklarla ortaya çıkan TE, üç çocuk annesi. Zelzele bir çocuğun sırasında “Anne beni bırakma” deyişini unutamıyor. TE, kalma yerlerinin olmadığını söylüyor.
“Benim Osmaniye’de 21 can kaybım var. Kim bunun hesabını verecek? Bahçeli daha Osmaniye halkına ‘Geçmiş olsun’a bile gelmedi. Oy zamanı herkes yalakalık yapıyor. Televizyonda Osmaniye’yi hiç göstermediler. Burada daima pazarıydı. Bu sonra AK Parti’ye de MHP’ye de oy yok. Bizleri mevte terk ettilerse bu ülkelerde onlara oy yok. Bir kez oy verdim, pişman oldum.”
“Evin için istemedik biz, bahçeyi diyoruz”
İlyas beyefendi de İstasyon Caddesi sakini. O da yıkımın ortasında duran Devlet Beyefendi Konağı’nın gücünün birinci günü depremzedelere açılmasına öfkeli.
“Binadan çıktıktan sonra vefatın sınırındayken tekrardan. Binalar kendi kendine üzerimize yıkılmaya başladı. Üç beş metre ile kurtulduk. Burada en inançlı yer konağın olduğu yer lakin açmadılar. Konut için biz istemedik, bahçeyi reddettik. Yalnızca bahçeye yağmurda çocuklar alsalardı o bile yeterdi bize.”
Bahçeli, 14 Şubat’ta yaptığı açıklamada, “Osmaniye, Kahramanmaraş, Hatay, Adıyaman,Diyarbakır, Şanlıurfa,Gaziantep, Kilis,Adana ve Malatya’da milletimle tek ses olacağım, ziyarete gideceğim” sözünü verdi.
“Bahçeli’nin yeğenlerini ben okuttum”
Yıkımın en sert şekilde vurulduğu İstasyon Caddesi, kaçaklığın bataklığının üzerine inşa edilmiş bir yerleşke. Burada lüks dairelerin ve sitelerin bulunduğu bir alan var. Yeni binalar yıkılmamış olsalar bile ağır hasarlar kolaylıkla göze çarpıyor. Sağlam gözüken meskenlere ise sözleşmeden girilemiyor.
Fotoğraf: Burcu Karakaş/DW
İsmini vermek istemeyen bir emekli öğretmeni, diğer kadınlarınla birlikte Devlet Beyefendi Konağı’nın önünde beklerken buluyoruz. Yaşlı bayan konağın çaprazında bulunan çok katlı ve yıkılmak üzere olan binadan eşi ve oğluyla sağ çıkmış. Binadan kimi hareketlerdeki eşyaları tahliye eden vinci izliyor. Sıranın kendi meskenlerine yönelmesi bekleniyor. Epeyce üzüntü duran emekli bayan öğretmenin bedeninde buruk bir gülümsemeyle, “Devlet Bahçeli’nin yeğenlerini ben okuttum” diyor. Eski MHP belediye meclis üyesi olduğunu öğreniyoruz. Bahçeli’ye yönelik soruyu sorduğumuzda yanıt vermekten kaçınıyor, “Yorum yapmak istemiyorum” diyor.
“Akut voltaj bozukluğu oranı yüksek”
Osmaniye’de Hatay’daki üzere bir koordinasyonsuzluk yok. DW Türkçe’ye bilgi veren kurumsal, kentte 11 çadırkentin bilgilerini söylüyor. Kent merkezinde bulunan Masal Parkı’na heyeti çadırkent, bu 11 alanda en büyüğü. Burada, Antakya ve Maraş’tan kendi olanaklarıyla gelen depremzedeler de var.
Çadtin girişinde “Müge Anlı ve Dostları Taşınabilir Aşevi” yazılı bir TIR görülüyor. Televizyon programcısı Müge Anlı’nın Osmaniye’ye bağışladığı iki araçta Kızılay yemek dağıtırken.
Fotoğraf: Burcu Karakaş/DW
Çadırkent alanında çocuklar için oyunlar düzenleniyor. Depremzede çocuklar palyaçolarla eğlenerek vakit geçirme peşinde. Sarsıntının yarattığı hasar yalnızca fizikî değil. Psikososyal dayanak birimi yalnızca çocuklar değil, çocuklara de hizmet veriyor. Takımda yer alan psikiyatrist ve psikologlar, “Akut gerilim bozukluğu oranı yüksek. Oran, Antakya ve Maraş’tan gelenlerde ve Osmaniye’de konutu yıkılanlarda bilhassa yüksek” diyorlar.
Çadırkentte vazifesini yapan ve ihmal etmek istemeyen bir psikolog, 20 günlük bebek ile eşini Aydın’a bırakıp çalışmaya gelmiş. Alanda, depremzede sıhhat çalışanları da var.
“Hastanede yan odamızda çalışan arkadaşımızın göçük altında öğrendiğini. Çok üzüldük lakin çalışmaya devam ettik. Ben mesela hastanede yatıp kalkıyorum.”
12 yaşındaki Mehmet Ali: Gece çok üşüyorum
Çağlar İnal, konakladıkları çadırın önünde iki çocuğuyla salçalı makarna ve cacık yiyor. Akşam, bir hastanenin yemekhanesinde çalışan kocası getirmiş.
İnal ailesinin Yıldırım Beyazıt mahallesinde bulunan altı yıllık binaları için “ortada bozuk” tespitler kaydedilmiş. Yer kattan sağ kurtulmuşlar. “Ne olacak bilinmiyor. Her şey çok hoş değil. Neden bu türlü oldu” dedikten sonra gözlerinden yaşlar dökülmeye başlıyor.
Çağlar İnal ve iki çocuğuFotoğraf: Burcu Karakas/DW
Çadırın içinde ısıtıcı yok. Gece yorganla ısınmaya çalışıyorlar ancak bu pek mümkün olmuyor. Çağlar hanımın 12 yaşındaki oğlu Mehmet Ali, gözünü kaçırarak, “Gece çok üşüyorum” diyor.
Çağlar hanım, Kahramanmaraş’ta teyzeleri, kuzenleri ve kuzenlerinin isimleri olmak üzere 11 akrabasını kaybettiğida kaybetmişti. Gözleri dolu cümle kurmaya çalışıyor:
“Hepsini beş gün sonra buldular. Kimi Adana’da kimi Osmaniye’de kimi Maraş’ta defnedildi. Çok güç, yapacak bir şey yok…”
“Özel çocuk olduğu için dikkati dağıtayım dedim”
Güllü Can da Osmaniyeli depremzedelerden. Rızaiye mahallesindeki meskeni hastalığı gören 43 yaşındaki bayan, kocasını bir sene önceki kalp krizinden kaybetmişti. Üç çocuk annesi, artık geniş aile ile kayınvalidesinin meskeninde kalıyor.
“Evimiz için 3-4 ay yapılır dediler. Yeni binaydı. Bir buket sene önceden almıştım, sonra eşimi kaybettim. Çocuklarla ortada kalmıştım.”
Deprem bölgesindeki palyaçolarla çocuklara moral verilmeye çalışılıyor.Fotoğraf: Burcu Karakas/DW
Güllü hanım kocasının akabinde gösterdiği kayıplar nedeniyle yeni kayıplar yaşadılar. Nurdağı’nda yaşayan kız kardeşi ve eşi göçmüş vefat etmiş.
“Bir sallanmayla bina düşmüş. Kız kardeşinin kapısının girişinde korunmuşlar. Başına beton düşmüş. Ben, göstermediler bize.”
İrem, Güllü Can’ın aşağı sendromlu kızı. Çaditi ziyaret etme sebeplerinin, kızı İrem’i gezdirmek istemesi. Boyama kitabı almaya gelmişler. Güllü hanım kızının zelzele nedeniyle eğitiminin yarıda kalmasından dolayı üzülüyor. Çadırken gelen palyaço grupları ülkelerini boyadığı İrem ise fonda çalan müzik grubu yapıyor.
“Özel çocuk olduğu için dikkati dağıtayım dedim biraz.”
News
