Şair Özel, başkanlığını yürüttüğü İstiklal Marşı Derneği’nin resmi sitesinde Filistin gündemine dair yazdı…

“İŞİGAL ALTINDA TUTULAN TOPRAKLARIN BOMBALANMASI”

Çocuklar saklambaç oynarken ebe gözlerini kapatıp belirlenen bir sayıya kadar sayar. Sayma bitince ebe şunları söyler: Sağım solum, önüm ardım sobe, saklanmayan ebe. Ebe gözlerini açar ve saklananları bulmağa çalışır. Oyun başlamıştır. Ülkece ve milletçe bir tıp saklambaç mı oynuyoruz? Benzetebilirsiniz; fakat hiç o denli değil. Her şeyden evvel ebenin kaça kadar sayacağı belirli değil. Ebe kim? Kimi, ne gayeyle ebe tayin etmişler? Onu da bilmiyoruz. Farz edilen ebenin sağı, solu, önü, gerisi oyuncularla dolu. Ebe gözünü açar açmaz hepsi sobeliyor. Saklanmayanı ebeliğe mahkûm etmeğe kimin hamaseti var? İsrail 1967’de işgal ettiği toprakların bir şeridini bombalıyor. Sina yarımadasından birtakım sebepler ve aşikâr kaideler altında çekilmişti. “İşgal altında tutulan toprakların bombalanması…” Bu tırnak içindeki ibarenin mantıktan yoksun olduğunu bütün dünya biliyor. Bütün dünya resmi makamlar itibariyle faciaya seyirci kalıyor. Askeri ve mali gücü bütün dünyaca kabul edilmiş devletler her bakımdan İsrail’in yanında durduklarını beyan ediyor. Hangi İsrail’in yanında duruyorlar? Sırf kimi hahamların rahatça konuşabilmesi sebebiyle meyyit lisan sayılan ve 1948 sonrasında günlük hayatta konuşularak canlandığı kabul edilen İbranicenin ulusal lisan sayıldığı İsrail’in. Yahudilikten ve İsrail’den tarihin dikkate paha kısımlarını anmaksızın kelam etmek mümkün olmadığı için ruhen sıhhatli kalmanız teminat altında değildir.

“YAHUDİLİKTEN BAHSEDERKEN RUH SIHHATİNİ KORUMAK”

Araziye uyma sebebiyle değil, nitekim Türk olmak Yahudilikten bahsederken ruh sıhhatinizi tehdit altına sokmaktan sizi korur. Zira Türk varlığı ve Türk vatanı mevcudiyetini dünyayı haraca kesen güçlerin kanatları altında kazanmamıştır. Tersine dünyayı haraca kesen güçlere dur dendiği yerde Türk varlığı beden bulmuş, Türk vatanı şekillenmiştir. Türkçenin toplum hayatının her alanında kullanılmasını talep eden Karamanoğlu Mehmet Bey’in bu hareketini temsil eder beklentisiyle bir heykelini dikmişler. Heykelin bir elinde bu okuntu yer alıyor. Karamanoğlu Mehmet Beyefendi meramını hangi alfabeyle lisana getirmiş dersiniz? Varsayım edeceğiniz üzere Latin alfabesiyle. “Tahmin edeceğiniz üzere” dedim zira Türkiye Cumhuriyeti’nde neyi ne formda tasavvur edeceğiniz inkılaplar sayesinde evvelden kodlanmıştır. Şimdilerde Kur’an harfleriyle okuyup yazanların kullandığı elifbaya Osmanlıca diyenler var. Hâlbuki Karamanoğlu Mehmet Beyefendi yaşarken Osmanlı devleti şimdi yoktu. Biz Türkler yazımıza edebiyatımızın uzantısı olarak kavuştuk. Gerçi hayatının Orhan Beyefendi ve Yıldırım Bayazıt vaktinde geçtiği argüman edilmiş ise de kayıtlara dikkatle bakanlar Yunus Emre’nin yaşarken şimdi Osmanlı Devleti’nden kelam edilemeyeceğini biliyor.

TANZİMAT FERMANI

Kur’an harflerine gösterilen düşmanlık Türklerin her hangi bir siyasi sistemin koruyuculuğu altında yeni bir hayat kurup geliştiremeyeceklerini izaha kâfi. Başlangıç noktası olarak “Kula kulluk yetsin artık” şiarını seçmiş olanlar yürüyüşleri sırasında hangi menzillere uğrayacaklardı? Bunu bilemiyoruz. Zira onlar yürüyüş rotasını belirleme bakımından rahat bırakılmamıştır. Türk topraklarında yaptıklarınızdan bir randıman elde edebilmek için yerinde ve hakikat bir başlangıç yapmanız kâfi değildir. Yaptığınız işin an be an muhafızı pozisyonunu elde tutacaksınız. Verdiğiniz küçük bir fire bir çuval inciri berbat edecektir. Niye bu duruma düştük? Zira Osmanlı Devleti III. Selim saltanatından itibaren her hangi bir Avrupa devleti ayarında algılanmağı amaç ittihaz etmişti. 1839’da Tanzimat Fermanı işverenin artık İstanbul’da ikamet etmediğini açıkça ilân etmişti. Osmanlı tebaası olarak bilinen gayri-Müslim ahali işvereni Roma’da, Paris’te, Berlin’de, Londra’da, Moskova’da ve muhtemelen New York’ta arıyordu. Hâsılı, Türklerin kendilerini emniyette hissedecekleri alanı ne içerde bulabilirdiniz, ne de dışarıda.

ŞANLI TARİH BÖBÜRLENMESİ, PAK TOPLUM SAVI

Balkan Harpleri Türklerin zavallılığını gözler önüne serecek biçimde sonuçlandı. Bulgarların Edirne’ye girdiklerini gördük. Batı’nın kodamanları Osmanlı Devleti’nin çöküşünü dolaylı müdahalelerle, yani Balkan halkları ortasında milliyetçiliği kışkırtarak yürüttü. Çarlık Rusya’sıyla Osmanlı’yı kapıştırmak bütün Batı’nın lehineydi. İngiliz ve Fransız donanması harap haldeki Osmanlı Devleti’ni dikkate almadan İstanbul’u ele geçireceğini düşünüyordu. Batı’nın lokması kursağında kaldı. Ulu tarih böbürlenmesiyle bir yere varılacağına inanmıyorum. Ulusal birliğimiz yok ve onu kazanma yolunda bir teşebbüs yok. Pak bir toplum olduğumuzu sav edenin alnını karışlarım.